Rozdział 63 - Lodowe wyspy

Michał po przesiadce na drugi statek rozpoczął podróż na lodowe wyspy, gdzie miał się odbyć turniej "jeden na jednego". Rejs minął mu bardzo szybko na rozmowie z dawno niewidzianym znajomym. Okazało się, że Joshua ma dopiero cztery odznaki i wcale nie śpieszy się z ich zdobywaniem. Zamiast tego skupił się bardziej na łapaniu rzadkich pokemonów. Gdy statek przycumował do wyspy, oprócz Michała i Joshuy wysiadła także chmara innych trenerów co oznaczało, że oni również mają zamiar wziąć udział w turnieju. Ku zdziwieniu wszystkich "lodowe wyspy" położone w małej odległości od siebie nie były do końca takie lodowe. Cały teren na wyspach nie był pokryty w żadnym stopniu lodem czy śniegiem, a klimat tam panujący był w miarę ciepły. Jedynie lodowa jaskinia położona na skraju pierwszej wyspy pasowała do ich nazwy.

-Lodowe wyspy co, heh... - powiedział drapiąc się po głowie Joshua.

-Przynajmniej nie jest zimno - uśmiechnął się Michał.

-Byłem na to przygotowany, ale mniejsza z tym, patrz ile ludu - wskazał na rozglądających się wokół trenerów.

-No to trochę nas będzie - skwitował brunet.

-Więcej ludu równa się więcej walk i treningu, także są tego plusy - stwierdził czerwonowłosy będąc wyraźnie zadowolonym z tego co właśnie wydedukował.

-Masz rację - przyznał mu brunet.

Oprócz informacji o miejscu i czasie trwania turnieju uczestnicy nie wiedzieli nic więcej. Nie było to dość profesjonalne, ale każdy wiedział na co się pisze ignorując brak dokładniejszych informacji. Trenerzy rozchodzili się w różne strony by się czegoś dowiedzieć, niektórzy czekali pozostając w miejscu na plaży przy brzegu, a jeszcze inni posyłali swoje pokemony na zwiad.

-To przyjdzie ktoś po nas...? - zastanawiał się Michał spoczywając z Glalie i Joshuą na najbliższej trawie.

-No... powinien - westchnął zrezygnowany Joshua.

Michał dostrzegł jak czerwonowłosemu nie pasuje obecny stan rzeczy przez dziwne miny i poirytowaną aurę unoszącą się przy nim.

-Ej... - zbliżył się do niego ostrożnie.

Joshua nie odpowiedział i mruczał coś pod nosem

-Wszystko okej? - zapytał zostając w bezpiecznej odległości.

Chłopak nagle skierował na niego wzrok - Ehh nudzi mi się, ile jeszcze!? - rozpoczął narzekanie zmieniając nerwowo pozy. - Co za debil to organizuje, że karze czekać na siebie! - burknął pod nosem.

-Cóż... masz mało informacji i wyciągnąłeś mnie tym samym również pociągając na dno, teraz ja też muszę czekać... - żalił się samemu sobie czarnowłosy.

-Myślałem, że będzie tak jak w Adrondis... - wyznał powoli żałując swojej decyzji o przyjeździe.

-Tutaj to nawet areny nie widzę, ciekawe gdzie rzekomo miał się odbyć ten turniej - zastanawiał się Michał rozglądając po wyspie.

-Nie mam pojęcia, ale mam ochotę powalczyć... - Joshua zaczął sobie wyobrażać jak pokonuje kupę trenerów i wygrywa kolejny turniej. - Fajnie by było... - westchnął.

Wtem jedna z bardziej poinformowanych osób w grupie trenerów oznajmiła, że nie ma się o co martwić i wystarczy chwilę poczekać, a jeden z przedstawicieli owego wydarzenia przyjdzie po nich. Oczywiście nie wszyscy uwierzyli jej na słowo, ale pozostało im tylko czekać.
Michał odwrócił się w stronę Joshuy - Jak myślisz, przyjdzie...? - zapytał niezainteresowanego nową informacją towarzysza.
-Pytałeś już o to - posłał mu wymowne spojrzenie.
-No tak, wybacz - przeprosił, a chwilę później jego wzrok powędrował na zbliżającego się samotnie w stronę plaży okupywanej przez masę trenerów mężczyzny w średnim wieku. - O, chyba o wilku mowa - powiadomił kolegę wskazując na prawdopodobnie tego, który zabierze ich w odpowiednie miejsce.

Samotnym spacerowiczem okazał się brązowowłosy osobnik w okularach, około trzydziestu kilku lat, ubrany w biało-czarną odzież typową dla naukowców. Ci którzy wrócili z błąkania się po wyspie mieli szczęście, bo to właśnie on miał wszystkich poprowadzić. Jednak punktualność to już inna sprawa.
-Witam wszystkich - zaczął niedbale zwracając na siebie uwagę. - Nazywam się Bold i proszę tych, którzy chcą wziąć udział w turnieju "Jeden na jednego" o zebranie się przede mną - powiedział to w taki sposób jakby nie miał na to w żadnym stopniu ochoty.
Trenerzy niechętnie stawiali się przed nim czekając na to co powie dalej.
-Chodźmy Glalie - oznajmił Michał. - Idziesz Joshua? - zwrócił się na koniec do wciąż siedzącego towarzysza.
Chłopak spojrzał na niego wyraźnie niepocieszony - Spóźnia się i jeszcze mówi w taki sposób, beznadzieja... - zarzucił szesnastolatek i mimo niechęci wstał z miejsca podążając w stronę zbiorowiska.
Michał uśmiechnął się pod nosem, a Glalie głęboko westchnął dostrzegając może jeszcze gorsze ziółko niż jego trener.
-A więc... teraz was poprowadzę - powiedział niechętnie mężczyzna.
Zatrzymały go jednak głosy niezadowolonych z sytuacji osobników. Mieli kilka pytań i zarzutów co do niego.
-Czemu na ulotkach i innych tego typu rzeczach było tak mało informacji!? - krzyknął jeden z trenerów.
-Cóż... przecież nikt was nie zmuszał do przyjazdu tutaj, więc nie rozumiem skąd ta złość - odpowiedział spokojnym głosem Bold.
Trener domagał się odpowiedzi na temat, ale kolejny wyprzedził go następnym pytaniem - Czemu jest pan tak późno? Nie powinien pan czekać tu jeszcze przed naszym dotarciem na miejsce? - zarzucił dość trafnie.
Mężczyzna poczuł się zakłopotany i pomasował się delikatnie po głowie - ... Zapomniałem o tym... słuchajcie ja też jestem człowiekiem, zdarza mi się - powiedział na swoją obronę lekko przytłoczony.
-Co to ma być!? - irytowali się trenerzy, a kilku próbowało ich uspokajać.
-Pełna profeska proszę pana! - wtrącił nagle Joshua wyłaniając się z tłumu. - Pewnie te ulotki to właśnie ty robiłeś! - zarzucił nerwowo czerwonowłosy.
*Cóż to prawda...* - stwierdził w myślach Bold. - No dobrze, dobrze... - próbował ich uspokajać widząc jak sytuacja wymyka się z pod kontroli. - Tak jak pisałem na ulotkach śmiałkowie się nie zawiodą, więc chodźmy już - nalegał z błagalną miną.
Sytuacja dalej była napięta, ale po chwili trochę się uspokoiło i Bold mógł w końcu wszystkich poprowadzić. Michał nie brał udziału w tych sprzeczkach, zwyczajnie nie miał na to ochoty, choć nie uważał zachowania mężczyzny jako poprawne.

Teren był nieco górzysty, lecz owocował w liczne trawy i dość pokaźny las w okolicy lodowej jaskini ukrytej w górze. Bold leniwym tempem prowadził potencjalnych uczestników w prawą część wyspy.
-Na czym będzie polegał turniej, na zwykłych walkach jeden na jeden? - zapytała jedna z trenerek.
-Em... dowiecie się na miejscu - powiedział drapiąc się po głowie.
-A gdzie jest to miejsce, jakaś arena? - wtrącił kolejny trener.
*Ehh... jacy uciążliwi, co tu powiedzieć żeby dali mi spokój?* - głowił się Bold.
Funkcja przewodnika całkowicie mu nie odpowiadała. Wolał drzemać sobie w odosobnieniu przy jakimś drzewie, że też organizatorzy musieli go wyrwać z błogiego snu zlecając mu te zadanie.
-Halo! Odpowie pan? - upomniał go mówca irytując się jego zamyśleniem.
-Aaa... - przeciągnął mężczyzna. - Nie jestem uprawniony do udzielania takich informacji - wykombinował wymówkę by się od nich odciąć.
Niezadowolenie trenerów wzrastało, a jemu przechodziły ciarki po plecach. Chciał mieć to jak najszybciej za sobą.
-Glalie zwiedziłbyś tą jaskinię, co? - zapytał zauważając zainteresowanie obiektem przez podopiecznego.
Lodową górę widać było nawet z lasu.
-Gla... lie lie - przytaknął.
W końcu stworek z Hoenn już spory okres czasu nie przebywał w swoim naturalnym środowisku, a teraz być może będzie miał na to okazję. Innego zdania był jednak Joshua.
-Wątpię, że będziecie mieli okazję - stwierdził z założonymi za głowę rękami.
-Skąd ta pewność? - zmierzył go podejrzliwie wzrokiem.
-Słyszałem, że to jakieś wyjątkowe miejsce, więc raczej nic z tego i jest tam pewnie w ciul zimno - wytłumaczył w oparciu o to co przeczuwał.
-Huh... - zainteresował się brunet kończąc na tym swój udział w konwersacji.
Tymczasem Bold napotkał kolejny problem, a mianowicie po dotarciu w docelowe miejsce, przynajmniej w jego mniemaniu...
*Huh...?* - podrapał się po głowie w geście zakłopotania docierając na prawie sam kraniec wyspy. - To nie tu...? - zawahał się pomrukując pod nosem, a grupa zastanawiała się o co może mu chodzić.
-Proszę pana...? - zaczął ostrożnie jeden z trenerów.
Bold rozejrzał się jeszcze raz wokoło i doszedł do pewnego stwierdzenia.
*Cholera to naprawdę nie tu! W lewo, a nie prawo...!* - przypomniał sobie nagle.
Zrobił nienaturalną minę i rzekł poddenerwowany - Cho-chodźmy dalej...
Złość trenerów sięgnęła wtedy zenitu.
-POWAŻNIE ZGUBIŁ SIĘ PAN!? - wrzasnęli nagle.
Mężczyzna nic nie odpowiedział zmierzając szybkim tempem tym razem w lewą stronę. Reszta ruszyła za nim, a Michał tylko westchnął podobnie jak Glalie. Nieznajomość terenu przez przewodnika nie zdarza się często...

Bold odetchnął z ulgą, kiedy zobaczył zarys wolnego terenu w kształcie koła. Tym razem się nie mylił i natychmiast poprowadził poirytowaną grupę w owe miejsce. Było tam mnóstwo rozstawionych namiotów, kilka drewnianych stołów, a gdzieś z boku stał terenowy jeep oraz inne mniej ważne rzeczy. Przebywało tam kilku mężczyzn, a na ich czele wyróżniał się jeden. Trochę starszy z delikatnie posiwiałymi włosami, nosił czerwoną koszulę i falbowane spodnie oraz czarne pantofle. Bold natychmiast pognał w jego kierunku.
-O! Wreszcie jesteś - zaczął wesoło siwowłosy.
Bold pochylił przed nim głowę i odwrócił się w stronę prowadzonej grupy - Przedstawiam wam głównego organizatora turnieju, pana Merla - powiedział przedstawiając gestami jego majestat.
-Witam wszystkich - przywitał się z uśmiechem na twarzy. - Pewnie macie sporo pytań, które nie cierpią zwłoki, ale przed tym chciałbym przeprosić was za wszelkie niedogodności, wybaczcie - oświadczył pochylając głowę w geście skruchy.
Tą krótką wypowiedzią zrobił sobie dobre pierwsze wrażenie i uspokoił tym samym "zlekceważonych" przez Bolda trenerów.
-No tutaj czuję pełną profeskę - wyznał w stronę Michała Joshua.
-Co nie - przyznał mu rację brunet.
Tymczasem mężczyzna kontynuował.
-Chciałbym przedstawić wam jeszcze jedną osobę, naszego gościa specjalnego, który wszystko wam wyjaśni... - zaczął kolejne zdanie z dozą tajemniczości organizator.
-Czytałeś coś o tym gościu specjalnym? - wyszeptał Michał obserwując wciąż mówcę.
-Coś tam było... - wyznał niedbale Joshua.
-... przed wami ikona nauki o pokemonach, profesor Oak! - dokończył wskazując na większy, osobny namiot z którego wyszedł siwowłosy mężczyzna.
Ubrany był w czerwoną koszulę na którą założony miał biały kitel, a do tego nosił jasnobrązowe spodnie i ciemne buty o innym odcieniu tego samego koloru.
-Miło mi widzieć tak liczną grupę - oznajmił wesoło profesor.
Na twarzach trenerów namalowało się zdziwienie.
*Nawet o nim nie pomyślałem...* - stwierdził w myślach zadowolony z tego faktu Michał.
Cieszył się z ujrzenia profesora gdyż ostatni raz widzieli się pół roku temu, a teraz miał okazję ponownie go spotkać.
-Mam nadzieję, że mój asystent umilił wam drogę tutaj - powiedział Oak mając szczerą nadzieję, że tak właśnie było.
Wszyscy patrzyli się raz na profesora, raz na Bolda i krzyknęli - TO PAŃSKI ASYSTENT!?
-Zgadza się - przytaknął siwowłosy czując co się święci.
-CAŁKOWICIE NIE PRZYKŁADA SIĘ DO PRACY, ZGUBIŁ SIĘ KILKA RAZY PO DRODZE I ŹLE NAS TRAKTOWAŁ! - poskarżyli się licząc na to, że "przewodnik" oberwie.
Oak złapał się za głowę i próbował jakoś załagodzić sytuację - N-naprawdę...? - westchnął zakłopotany. - Wybaczcie mu to specyficzny człowiek, będę go od teraz pilnował - zobowiązał się chcąc uniknąć dalszych niedogodności.
Tymczasem Michał zauważył w pobliżu zgromadzenia osamotnionego chłopaka. Był nim nie kto inny jak Zeke. Czując na sobie czyjś wzrok zaczął się rozglądać aż dostrzegł w tłumie Michała, z uśmiechem machnął mu ręką, a brunet natychmiast mu odpowiedział.
*Nawet Zeke? Ciekawe kto jeszcze się pojawi...* - zastanawiał się radośnie czarnowłosy.

Nagle Merl poprosił wszystkich o ciszę aby profesor mógł wyjaśnić zamysł całego turnieju.
-A więc bez zbędnego gadania przejdźmy do rzeczy. Turniej nie ma na celu jedynie wyłonić zwycięzce poprzez pojedyncze pojedynki, ale przede wszystkim pragniemy nauczyć młodych trenerów, że obserwowanie terenu jak i umiejętność przystosowania się do niego jest bardzo ważna w bitwach. Dlatego też nie będzie stałego pola walki, będziemy je często zmieniać, a oprócz tego przed każdą rundą będziecie mieli zadanie do wykonania gdzieś na tej wyspie, bądź na drugiej - tłumaczył profesor, a reszta bardzo uważnie słuchała.
-Sam byłem kiedyś trenerem i dobrze wiem, że obserwacja i przystosowanie to jedne z tych rzeczy, które są często zapominane, dlatego też razem z profesorem chce pomóc innym w tej kwestii - dodał od siebie Merl.
-I po co to nam? Jak dla mnie to strata czasu, przejdźmy do tych pojedynków i tyle! - krzyknął jeden z trenerów, a kilku innych go poparło.
-Słuchajcie... - zaczął powoli Merl chcąc im coś wytłumaczyć, ale Oak go zatrzymał kładąc mu dłoń na ramieniu.
-Trzeba im zademonstrować - szepnął do niego siwowłosy. - Chłopcze zechciałbyś zawalczyć, udowodnij, że to co mówimy to zbędne błahostki - zaproponował pewny siebie.
Chłopak zdziwił się propozycją - Teraz? - zapytał.
-Tak, zróbmy mały pokaz - puścił mu oczko ośmielając trenera.
-D-dobra...!

Odeszli kilka metrów od docelowego miejsca, a obserwatorzy wzięli ich w koło oczekując dobrego widowiska. W tym czasie Zeke podszedł do Michała by się przywitać.
-Siemasz - powiedział podając mu rękę brązowowłosy.
-Cześć, cześć, jak się tu znalazłeś? Nie płynąłeś z nami statkiem - zapytał brunet ściskając jego dłoń.
-Tak się składa, że akurat byłem w Alabastii i zabrałem się z profesorem - wyznał zerkając na jego towarzysza. - Widzę, że ewoluował - wskazał na Glalie zmieniając temat.
-Aaa... tak, dość niedawno - odpowiedział Michał.
-Tego się spodziewałem... - wymamrotał kucając przy delikatnie lewitującym stworku.
Glalie był zdziwiony.
-Patrz, zaczyna się - wskazał na bitwę pomiędzy profesorem, a jakimś trenerem. - O, a gdzie Joshua? - powiedział wodząc wzrokiem po okolicy.
Trener wybrał Taurosa, natomiast profesor Oak Pidgey'a.
-Możesz zacząć młodzieńcze - powiedział pewny siebie mężczyzna.
-Nie trzeba mi dwa razy powtarzać! Tauros atakuj rogiem!
Pokemon byk w jednej chwili pognał wściekle na przeciwnika taranując wszystko po drodze.
-Pidgey unik!
Podopieczny profesora wzbił się w powietrze robiąc pętle w powietrzu i pomknął przed siebie.
-Atak skrzydłami - dodał po chwili, a skrzydła Pidgey'a pokryły się białą poświatą.
-Stalowy ogon! - krzyknął trener.
Oba ataki się ze sobą zderzyły, a zwycięsko z tego starcia wyszedł Tauros odrzucając Pidgey'a spory kawałek do tyłu. Trener poczuł się pewnie i ruszył odważnie do przodu.
-Tauros lecimy z powaleniem! - krzyknął odczuwając wyraźną przewagę.
Oak w czasie gdy poke-byk nacierał na jego podopiecznego rozejrzał się wokół i z uśmiechem na twarzy wydał komendę - Pidgey broń się skrzydłami.
Skrzydła Pidgey'a zajaśniały ponownie na biało, a po chwili skrzyżował je w kształcie litery "x"  i dał się uderzyć rozpędzonemu Taurosowi otrzymując przy tym spore obrażenia.
"Nie wierzę, profesor przegrywa!" - dało się usłyszeć w tłumie co dodatkowo podbudowało przeciwnika mężczyzny.
-Ale łatwizna! - obwieścił dumnie trener by po chwili wydać kolejne ofensywne polecenie - Tauros powalenie raz jeszcze!
Zdziwił się jednak gdy jego pokemon nie ruszał się z miejsca.
-Co jest, na co czekasz? - dopytywał trener, a Oak tylko się uśmiechnął.
-Spójrz pod nogi swojego Taurosa - zalecił profesor, a wszyscy wraz z walczącym chłopakiem zdziwili się tym co zobaczyli.
Poke-byk ugrzązł w błocie, które nie zamierzało go prędko wypuścić. Tymczasem siwowłosy wykorzystał okazję na atak.
-Pidgey atakuj skrzydłami! - rozkazał bez pardonu wykorzystując sytuację.
Latający pokemon uderzył w nogę oponenta powodując, że osunął się bokiem na ziemię.
Trener przegryzł wargę - Cholera! Tauros spróbuj się wydostać stamtąd! - nawoływał.
-Nic z tego, powietrzny as! - rozkazał nagle Oak.
Pidgey wzbił się w powietrze i zataczając pętle z olbrzymią prędkością wbił się w przeciwnika powodując jego głośny ryk. Taurosowi się to nie spodobało, natychmiast uwolnił się z błotnej przeszkody i próbował zaatakować oponenta rogiem, ale Pidgey w porę zwiększył dystans.
-O rety - zdziwił się siwowłosy.
-Kończmy to Tauros, powalenie pełna moc!! - krzyknął równie poirytowany trener.
-Pidgey nie daj się trafić! - przestrzegł Oak.
-Goń go! - rozkazał chłopak kiedy przeciwnik zwinnie omijał ataki jego Taurosa.
-Między drzewa! - krzyknął profesor, a Pidgey posłusznie wykonał polecenie.
Poke-byk nie wyhamował i uderzył w drzewo zaklinowując tym samym swoje rogi w twardym drewnie.
-Co!? - burknął chłopak kiedy jego wszystkie pomysły się skończyły.
-Pidgey atak skrzydłami - rozkazał na koniec Oak mając przeciwnika jak na tacy.
Poke-ptak uderzył w Taurosa odrzucając go od drzewa powodując tym samym jego uwolnienie z uścisku drewna. W tamtej chwili mimo przytomności obu pokemonów Merl postanowił zakończyć walkę.
-Myślę, że tyle wystarczy - powiedział wychodząc między pokemony.
-Zgadzam się, Pidgey powrót - przytaknął mu Oak zbierając głośne oklaski od widzów.
-Chodzi właśnie o to żeby rozglądać się po otoczeniu i myśleć krok naprzód, tak jak zaprezentował to przed chwilą pan profesor - obwieścił Merl.
Wtem Oak podszedł do chłopaka którego pokonał, wyglądał na zdenerwowanego.
-Cholera, Tauros przepraszam... następnym razem bardziej się postaram - mamrotał głaszcząc zmęczonego pokemona.
-Dobrze się spisałeś, twój Tauros jest bardzo silny - powiedział nagle profesor.
-Hę? - zdziwił się odwracając w stronę mówcy.
-Wystarczy, że trochę potrenujecie i będą z was ludzie... i pokemony - stwierdził puszczając mu oczko i odchodząc gdzieś poza tłum.
Na twarzy trenera pojawił się uśmiech - Ok! Dziękuję! - krzyknął do odchodzącego mężczyzny.
-Ten profesor... ładnie to rozegrał - powiedział Michał będąc pod szczerym wrażeniem występu siwowłosego.
-Co nie? - przytaknął mu Zeke.
Tymczasem na horyzoncie pojawił się Joshua i podszedł do nich.
-No i gdzieś ty był? - zwrócił się do niego Michał.
-Poszedłem się odlać, a co? - odparł bezwstydnie czerwonowłosy.
-Świetne wyczucie czasu, przegapiłeś walkę profesora z jakimś trenerem - poinformował go o tym co stracił.
-Serio!? Szkoda... sam bym z nim zawalczył... - rozmarzył się szesnastolatek by po chwili przenieść wzrok na stojącego obok Michała szatyna. - A kto to? - zapytał wskazując na niego palcem.
-Przedstawię was, Joshua to jest Zeke, Zeke to jest Joshua - powiedział wskazując raz na pierwszego to na drugiego.
-... Miło mi - powiedzieli jednocześnie i uścisnęli sobie dłonie.

Następnie profesor i Merl policzyli uczestników i przydzielili im namioty. Kilku śmiałków zrezygnowało i wraz z odpływającym statkiem opuścili wyspę, pozostało równo 64 trenerów co dawało dość pokaźną liczbę. Wszyscy otrzymali czas wolny aż do rana, kiedy wszystko miało się rozpocząć.
-Jutro rozpoczniemy rundę pierwszą i opowiemy trochę o wyspie, więc bądźcie wypoczęci! - poinformował wieczorem profesor.
-Tak, do jutra... - wymamrotał pod nosem Michał siedząc wygodnie z Glalie na ziemi i obserwując niebo.

------------

Czołem ;)

Witam was z rozpoczęciem kolejnego turnieju w którym być może czekają na was emocjonujące walki i nie tylko. Pojawił się Zeke i Joshua, których już sporo nie było, szczególnie tego drugiego. Muszę skupić się też na pobocznych postaciach, bo tego troszkę brakuje, ale jak to mówią "powoli i do przodu". Koniec z pisaniem rozdziałów wprzód gdyż przez ostatnie 2 tygodnie owalałem się i nic praktycznie nie pisałem, teraz znowu będę pisał na bieżąco, co tydzień, a przynajmniej się postaram. Dajcie znać co sądzicie o rozdziale i do następnego! ;).